DÎLBER
             
Ey Dîlbera gerden zerî,
Way nazika dêm qemerî,
Qamet ji mûma fenerî,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Ey Dîlbera gerden letîf,
Way nazika qamet elîf,
Qamet ji reyhana xefîf,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Ey Dîlbera gerden zuzac,
Way nazika mislî zuzac,
Qamet ji reyhana qirac,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Ey Dîlbera qamet misal,
Way nazika dilî hejar,
Te ji xandinê kirim betal,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Ey Dîlberê, way Dîlberê,
Firyad ji destê keserê,
Avik ji ava Kewserê,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Ey Dîlbera gerden zirav,
Dêm þûþeye, tijî gulav,
Ey duxtera bejna zirav,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Çavan ku hiltînî bi meste,
Ew çend ya misrî bi deste,
Li kuþtina min te bi qeste,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Tu bi qesta min dikujî,
Tu bi k'ifra di nosojî,
Gelek sotim kirim rijî,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Gelek sotim, kirim kþibab,
Kirye bi min, sed reng xirab,
Ya leytenî kunrû turab,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Ya leytenî kunrû ve xar,
Wey nazika min te ji dûr,
Bêhiþ kirim zilfê di hûr,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Bêhiþ kirim zulfê du reþ,
Biskê siyah, bîhnê di xweþ,
Ey duxterê, çapik bi meþ,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Bêk'êf kirim zilfê du reþ,
Biskê siyah, zilfêd qemer, 
Eþq û muhbeta min li ser,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Sotim, biraþtim bê hesab,
Lê pirsî bo kirme k'ebab,
Kirye bi min sed reng ezab,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Sibhan ji þahê bi tenê,
Xalik li xala gerdenê,
Ez dîn kirim berdam dinê,
Wêran ezim, malim xirab.
 
Eþqa mezac peyda bûye,
Îro li min dijwar bûye,
Hîvî dikim heqîqiye,
Wêran ezim, malim xirab.
 
            (Feqê Teyran, Tarîxa Edebîyata Kurdî)
             
 

 

EZ 
            				
Îro ji dest husna hebîb sergeste û heyran im ez
Min eþq û muhbet bûn nesîb sewadê sergerdan imlez
            
Eþqê gelek sewda kirin bê mal û bê mewda kirin
Nûra çira winda kirin Mûsayê Imran im ez
            
Mûsa ji dest husna bi nûr þêrîniya xalên di hûr
Secde bire ber Kohê Tûr nêzîkî remzê wan im ez
            
Remzê ku dê dilber bikin carek bi çeþman seyr bikin
Dê kohê Qaf ker ker bikin mecrûhê pir-kovanim ez
            
Min ah ji dest kovan û qehran min sebr nayêt li sehran
Þubhetê mewcên di behran qulzemê umman im ez
            
Qulzem û behrên di heftê agirê eþqê ku keftê
Dê bisojit subhe neftê min diye, pê zanim ez
            
Min diye muhbet çi reng e sohtim edoja pir-ye'ke
Min mudam dil jê biheng e bi nalîn û efxan im ez
            
Nalîna teyr û tuyûran kalîna çeng û bilûran
Xulxulên di qesr û qusûran bulbulê xoþxan im ez
            
Bulbulim daîm dixwînim ez yeqîn ez te bibînim
Dîn dibim sewda dimînim serxoþ û sukran im ez
            
Serxoþ û ebter kirim te ji illeta rengzer kirim
Te sotim û ker ker kirim tu agir î buryan im ez
            
Agir û pêta di dil da me'neyan daxan ku hilda
Ew kitab naçit du cilda hafizê medhan im ez
            
Hafizê medh û pesendan rohiya mehbûb û rindan
Bê hisab werbûn di findan satiyê bêcan im ez
            
Soti me qet pêt û nar ne kuþtîme derb lê diyar ne
Min demek sebr û qerar ne nexweþê pir-jan im ez
            
Nexweþê reng lê nemayî dest li ser falê nihayî
Wan digot ji çavê giyayî kûþtiyê e'ynan im ez
            
Kuþtime herdu 'uyûnan yan kî yêd nisbet ji nûnan
Radikit ew qetl û xûnan girtiyê zindan im ez
            
Girtî me insaf di mîr ne qazî û muftî ve bîr ne
Qeyd kirim kes bê xebîrne bendeyê hicran im ez
            
Ma di benda firqeta te canfidayê xidmeta te
Da bibînim rehmeta te nobedarê xanim im ez
            
Nobedarê qullehê xo dergevanê dergehê xo
Bîne bîr û agahê xo tûleyê asîtan im ez
            
Tûleyê dergahê yar im þev û rojan nobedar im
Westayê der întîzar im çavrêyê Sultan im ez
            
Çavrêyê sirra li pêþ im meqseda ezlê feniþ im
Hicreta Yûsuf dikêþim Ye'qûbê Ken'an im ez
            
Kor e bo Ye'qûb ji dînê j'perdeya daxa evînê
Ger dibên veke birînê hewceyê Lokman im ez
            
Wan digot Lokman tebib e gote min xef 'endelib e
Þafiyê derdan hebîb e pê bawer û îman im ez
            
Sond dixwim sa'id û destan kevir û seylêd li bestan
Min bi xom li curhan bebestan be rahet û asan im ez
            
'Aþiqa rahetya kêm e agir û pêt a dilê me
Çend hezar medhan dibême muhitê esman im ez
            
Xwezî min sed ser hebûna sed hezar dev pê ve bûna
Ew hemûl'medhên te bûna hêj bi wan niqsan im ez
            
Ez kiz û zer bûm ji qehrê dê devêk çibkit ji behrê
Yan du çav çibkin ji sehrê bê dîtina eynan im ez
            
Sed hezar çav min divêna bayekî perde hilîna
Xet û xal min têr bidîna eþqe qûtî can im ez
            
Her kesê eþq tê eser kit sed hezar perdan di ber kit
Hemuyan dê ker be ker kit tazî yû 'uryan im ez
            
Perde çû ez mame tazî dil sirra mehbûb dixazî
Min ibadet eþq û bazî bê mey û meyxan im ez
            
Xaniya bade û mey tê mexnî yû hem çeng û ney tê
Min ji eþqan heye-hey tê serxweþ û sukran im ez
            
Serxoþê ava heyatê meclisa reqs û sematê
Dê çi kim bi sewn û selatê b'kûzê û fîncan im ez
            
Ew meyê gerden dirêjan þîþe û wan bade rêjan
Min nema hiþ li nivêjan li deftera dînan im ez
            
"Mim" û "Hê" aqil vederda sicleya eþqê û derda
Lew qelem anî bi ser da me'fuyê Xufran im ez
            
            (Feqiyê Teyran)